Over Fransje kunnen we kort zijn; hij heeft niet alleen een knoop in zijn maag maar ook in zijn frontale voorkwab waardoor zijn linker hersenhelft nauwelijks gezond functioneert. Triest.
Tot nu toe heeft iedere Amerikaanse president Europa aangesproken op hun verantwoordelijkheid ten aanzien van dr eigen veiligheid. Het is altijd al de bedoeling geweest dat de EU zijn eigen defensie op orde zou hebben zonder directe participatie van de USA.
Er is in beginsel zelfs over een Europees leger gesproken maar Frankrijk, de Gaulle, lag dwars.
De WOII zou nooit gewonnen zijn zonder de grote steun van de Amerikanen. Zowel Stalin, Chroesjtsjov en zelfs Poutin hebben dit eerder al benoemd.
De USA heeft immers altijd al een grote oorlogsindustrie gehad, high tech evenals inmiddels al even niet te vergeten Israël (zie relatie met India).
Voor de modernisatie van de Europese legers zijn de relaties met deze landen essentieel.
En daar schort het nu dus aan. de EU ligt op ramkoers.
Een voorbeeld uit WO II, aan het begin van de oorlog hadden de Fransen de grootste sterkste tanks superieur aan de Duitse tanks. Echter, de Fransen communiceerden met vlaggetjes terwijl de Duitse tank commandanten headphones hadden en direct communiceerden. High tech maakt juist in deze tijd een toenemend verschil op het slagveld.
Uiteindelijk hebben de Turken met hun hoogwaardige drones de Russen uit Syrië verdreven.
Tot slot, geld uitgeven aan defensie zonder strategisch besef gaat niet werken. Dit benoemde Omtzigt al eerder.
De grote investeerders die wapens, oorlog en dreiging daarvan als hun winstmodel hebben, zitten er aan alle mogelijke kanten in. Zal hen verder een zorg zijn van wie, wat en waarom, zolang er maar gespeeld wordt. En vooral vernield zodat daarna weer gebouwd kan worden. Via hun investeringen.
Burgers hebben zoveel andere zaken op hun boodschappenlijstje, mensen zijn over het algemeen conflictvermijdend (ok, situatief hormonaal gerommel daar gelaten).
De EU-geile, gekochte haagse poppenkast gedroeg zich opportunistisch de afgelopen jaren. Het ziet er daarom somber uit.. Een hebberige, mens-onvriendelijke overheid die met elleboogbeleid een roekeloze machtsstrijd voortzet is in alle opzichten ethisch vervuilend en demoraliserend. Het toenemend faciliteren in afleiding en censuur vanuit die hoek is tekenend.
Het echte leven is niet te vatten in kunstmatige rekenmodellen en algoritmes. Onze menselijke maat is warm en heeft doorgaans een vitale hartslag. Een overheid die dat ondermijnt is geen overheid maar een wapenfeit.
Laat er komende periode hoe dan ook, ruime aandacht zijn voor de nadelige lange termijn gevolgen van de oorlogs dynamiek die nu word nagestreefd. En werkelijk vrije ruimte om na te denken over een werkbaar alternatief. Zou een nationale houding van vrede vorm kunnen vinden? Wat kan daarin wel? En hoe?
Dankzij dit gedegen artikel begrijp ik nu hoe het echt in elkaar zit. Rutte is niet te vertrouwen en Fransl fantaseert er nog steeds lustig op los.
Hopelijk leest Frenske dit ook. En de rest van de Tweede Kamer. En dan ook nog half Nederland op slot voor een NAVO top. Waanzinnig
Dankjewel voor je uitgebreide analyse Arno.
Over Fransje kunnen we kort zijn; hij heeft niet alleen een knoop in zijn maag maar ook in zijn frontale voorkwab waardoor zijn linker hersenhelft nauwelijks gezond functioneert. Triest.
Tot nu toe heeft iedere Amerikaanse president Europa aangesproken op hun verantwoordelijkheid ten aanzien van dr eigen veiligheid. Het is altijd al de bedoeling geweest dat de EU zijn eigen defensie op orde zou hebben zonder directe participatie van de USA.
Er is in beginsel zelfs over een Europees leger gesproken maar Frankrijk, de Gaulle, lag dwars.
De WOII zou nooit gewonnen zijn zonder de grote steun van de Amerikanen. Zowel Stalin, Chroesjtsjov en zelfs Poutin hebben dit eerder al benoemd.
De USA heeft immers altijd al een grote oorlogsindustrie gehad, high tech evenals inmiddels al even niet te vergeten Israël (zie relatie met India).
Voor de modernisatie van de Europese legers zijn de relaties met deze landen essentieel.
En daar schort het nu dus aan. de EU ligt op ramkoers.
Een voorbeeld uit WO II, aan het begin van de oorlog hadden de Fransen de grootste sterkste tanks superieur aan de Duitse tanks. Echter, de Fransen communiceerden met vlaggetjes terwijl de Duitse tank commandanten headphones hadden en direct communiceerden. High tech maakt juist in deze tijd een toenemend verschil op het slagveld.
Uiteindelijk hebben de Turken met hun hoogwaardige drones de Russen uit Syrië verdreven.
Tot slot, geld uitgeven aan defensie zonder strategisch besef gaat niet werken. Dit benoemde Omtzigt al eerder.
Is onze politiek nog voor rede en vrede vatbaar?
De grote investeerders die wapens, oorlog en dreiging daarvan als hun winstmodel hebben, zitten er aan alle mogelijke kanten in. Zal hen verder een zorg zijn van wie, wat en waarom, zolang er maar gespeeld wordt. En vooral vernield zodat daarna weer gebouwd kan worden. Via hun investeringen.
Burgers hebben zoveel andere zaken op hun boodschappenlijstje, mensen zijn over het algemeen conflictvermijdend (ok, situatief hormonaal gerommel daar gelaten).
De EU-geile, gekochte haagse poppenkast gedroeg zich opportunistisch de afgelopen jaren. Het ziet er daarom somber uit.. Een hebberige, mens-onvriendelijke overheid die met elleboogbeleid een roekeloze machtsstrijd voortzet is in alle opzichten ethisch vervuilend en demoraliserend. Het toenemend faciliteren in afleiding en censuur vanuit die hoek is tekenend.
Het echte leven is niet te vatten in kunstmatige rekenmodellen en algoritmes. Onze menselijke maat is warm en heeft doorgaans een vitale hartslag. Een overheid die dat ondermijnt is geen overheid maar een wapenfeit.
Laat er komende periode hoe dan ook, ruime aandacht zijn voor de nadelige lange termijn gevolgen van de oorlogs dynamiek die nu word nagestreefd. En werkelijk vrije ruimte om na te denken over een werkbaar alternatief. Zou een nationale houding van vrede vorm kunnen vinden? Wat kan daarin wel? En hoe?
Klinkt logisch!