CBDC 17/25: Digitale euro flopt al voor de geboorte

Ja hallo zeg, hoe kun je dat nou weten? Natuurlijk heeft niemand een glazen bol, maar toch is dit een veilige voorspelling. Andere landen die CBDC invoeren, zien dat de burger er geen behoefte aan heeft. Die kan al pinnen en met contant geld betalen, dus een derde tussenvorm (CBDC) voegt niets toe. Als iedereen in de EU vervolgens ook de digitale euro links laat liggen, flopt het project.

Heeft u het gesprek met Menno Broos, projectleider CBDC bij DNB al gezien? Precies halverwege komt het wijnfestival op de Bahama’s ter sprake. Dat klinkt allemaal vrij paradijselijk natuurlijk. De regering van de Bahama’s bood mensen gratis digitale valuta aan, uit te geven op het festival, als ze de app voor CBDC maar zouden downloaden. Vervolgens deed een enkeling dat ook, wie wil er nou geen gratis drank? De acceptatiegraad steeg daarna vervolgens niet, wat past bij een product dat geen nut voor de gebruiker kent. De hele video kijken hoeft niet, het kan natuurlijk wel.

Een centrale bank en een burger zullen anders naar CBDC kijken. De centrale bank krijgt er een instrument bij, aangenomen dat contant geld verdwijnt. Als er geen vluchtmogelijkheid meer is voor negatieve rente, kan een centrale bank vervolgens ook bij een rente van nul doorgaan met stimuleren, geen overbodige luxe. De burger moet dan een oplossing gepresenteerd krijgen (CBDC) terwijl er tegelijkertijd iets verdwijnt (contant geld). Logisch dat centrale banken een hogere erotische beleving ervaren rondom CBDC dan de gemiddelde burger.

Het voorbeeld uit het gesprek hierboven (over de Bahama’s) komt uit een artikel over het succes van CBDC - of het gebrek eraan. Laat dat artikel nu ook de leestip van vandaag zijn. De schrijver, Kevid Dowd, concludeert dat eenmalige acties ter promotie van CBDC steeds voor een kleine, eveneens eenmalige toename in de acceptatie zorgen, waarna het effect weer verdwijnt. Op de Bahama’s bedraagt het totaal aan transacties enkele dollars per inwoner per jaar, waarmee het lastig een succes te noemen is.

Dowd kijkt naast de Bahama’s naar nog zeven voorbeelden, waaronder Nigeria en China. De conclusie is steeds hetzelfde; aangezien burgers geen tastbare voordelen ervaren, accepteren ze het alleen onder dwang. Dowd trekt dat patroon door naar elke toekomstige introductie van een CBDC, het zal wel nergens een succes worden. Veel leesplezier, het is een begrijpelijk en behapbaar artikel, in tien minuten bent u een hoop wijzer over het historische wel en wee van digitale munten!

Heeft u mijn nieuwste boek over digitale dadendrang trouwens al gelezen? Democratie op de helling koopt u hierrr, er is een e-book (digitaal, lekker handig) en een papieren boek. Wilt u mijn gegraaf mogelijk maken? Ga naar BackMe, of u koopt mijn andere boek, Het Euro Evangelie. Laat uw waardering voor mijn werk merken via de knop hieronder.