Achter de aanval op Nederlandse tradities zit een Europees plan

Een plan afkomstig uit het programma voor ‘waarden’. Wat is dat nu weer? Eerst een opmerking van huishoudelijke aard. Er zijn best wat mensen die vinden dat je naast Nederlandse oorlogsslachtoffers op 4 mei ook stil moet staan bij andere conflicten, helemaal als die zich nu afspelen. Dat is een legitieme mening, want in een vrij land mag je alles vinden. Dat is het punt niet. Er is meer gaande. Op allerlei manieren zie een gemiddeld mens dat Nederlandse tradities moeten sneuvelen, alsof het allemaal niet zoveel voorstelt. Er bestaan ineens allemaal geslachten waar we tot een paar jaar geleden nooit van hadden gehoord, je wordt om de oren gesmeten met ‘wetenschappelijke’ onderzoekenen die aantonen hoe verschrikkelijk racistisch Nederland wel niet is, alles moet in een ‘dekoloniaal’ perspectief worden gezien en er gaat geen dag voorbij waarin je niet hoort wat een klein k#tland Nederland wel niet is, het stelt in zijn eentje niks voor dus laat het opgaan in een Europese superstaat. En daarachter zit een plan voor propaganda, tot aan herdenkingen van de Holocaust aan toe. Daar kun je subsidie voor krijgen, onder de voorwaarde dat de herdenking ‘genderinclusief’ is.

Het begint in de zomer van 2019. Er zijn Europese verkiezingen geweest en Angela Merkel besluit in de Europese Raad dat haar vriendin Ursula von der Leyen de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie moet worden voor de komende tien jaar (zo werken Europese verkiezingen). Von der Leyen ontwikkelt het plan ‘A union that strives for more’, met daarin een ‘Digital Decade’ alsmede de befaamde ‘groene transitie'. Daarin lezen we dat er een digitale transitie moet komen, met wetgeving voor wat je op internet mag zeggen en digitale paspoorten. Kort daarop kwam de pandemie en dacht iedereen dat de voorgestelde maatregelen hun oorsprong hadden in de crisis van dat moment; er is een virus, dus komen overheden met deze plannen. Dat is theoretisch onmogelijk, een oorzaak ligt altijd voor een gevolg. Het idee van een digitaal Europa komt uit juli 2019, terwijl de eerste mensen in Wuhan in december van dat jaar ziek werden. Daarom, geen causaal verband, dat was rare bangmakerij.

In 2011 komen de Europese liberalen, in Nederland zijn dat D66 en VVD, met het plan van Europese leningen (‘eurobonds’). In ongeveer juli 2019 gaat Rutte daarom akkoord met een plan om 800 miljard euro aan leningen aan te gaan vanaf 2021. Op dat moment begint de nieuwe Europese begrotingscyclus. Het lenen vanwege de pandemie begon daarom in 2021, terwijl de lockdown in maart van 2020 speelde. Europa wachtte bewust een jaar, ook gek in tijden van crisis. De gemiddelde Europeaan dacht dat al deze maatregelen een ‘reactie’ waren op een pandemie, maar dat is dus niet zo. In het persbericht bij de aankondiging van het Coronafonds lezen we dat er in februari 2020 al ‘vele maanden’ sprake was van consensus over een nieuwe Europese begroting. Die hield praktisch in dat de Europese Commissie geld zou lenen, ook al had Rutte bij de verkiezingen expliciet beloofd daar niet mee akkoord te gaan. Toen de leningen de naam ‘Coronafonds’ kregen, werd het politiek acceptabel, ook al gaat er nauwelijks extra geld naar de zorg. Daar heeft het dus niets mee te maken.

Als we verder zoeken in dat document, dan blijkt dat er grofweg 50 miljard euro per jaar naar ‘waarden’ mag gaan. Iedereen was toen met het virus en de maatregelen bezig, dus niemand zag dit. Onder 'veerkracht en waarden’ mag de Europese Commissie een bedrag uitgeven dat groeit tot bijna tien miljard in 2027. Merk op dat de uitgaven uit het ‘Coronafonds’ van 2021 tot 2027 lopen, ook speelden de problemen in de zorg in Italië zich in de lente van 2020 af. Corona was een manier om burgers hogere uitgaven te laten accepteren, waar dat geld ook heen ging.

Het potje voor ‘waarden’ biedt de Europese Commissie de kans om de eigen politieke mening aan Europese burgers op te leggen. In de EU is de afspraak dat de Europese Commissie zich bemoeit met handel, elk ander beleidsterrein is een zaak van de lidstaat en lokale kiezers. Omdat het budget nu enorm is gestegen, heeft de Europese Commissie een potje om mensen te beïnvloeden.

Dat gaat als volgt. De Europese Commissie zoekt wat bevriende partijen op om bijvoorbeeld een pro-Europees jeugdfestival (‘Youth for the European Union’) te organiseren in een of ander Europees land. De organisatoren moeten wat lokale funding regelen, dan komt er vervolgens een beetje Europese subsidie bij. Het blijkt al snel dat niemand interesse heeft in het verhaal, waardoor het ‘festival’ compleet afhankelijk is van een ‘Europese bijdrage’. Je mag je afvragen in hoeverre het om een ‘tender’ gaat, als de financiering compleet afkomstig is van de Europese belastingbetaler. Het zijn geen schattige echte, lokale initiatieven die compleet spontaan uit mensen zelf komen. In het register vinden we duizenden en duizenden van dit soort ‘initiatieven’ en het gaat om tientallen miljarden aan kosten.

Wilt u een herdenking van de Holocaust organiseren? Zorg dan dat er genoeg aandacht is voor ‘gender inclusie’ en het belang van de EU. Je zou ook gewoon een politiek neutrale herdenking kunnen organiseren die zich enkel richt op historische feiten, maar dat kan dus niet meer. Zo zie je dat de EU zich eigenlijk met alles gaat bemoeien, het is geen ‘interne markt’ meer die handel faciliteert.

Hier maakten we voor Current Ratio een uitzending over. Die ziet u hieronder. Dit soort onderwerpen kan heftige reacties uitlokken, maar het hele verhaal zit vol onderbouwing en bronvermelding. Eerst kijken, dan pas losgaan in de comments.

Digitale dadendrang is een belangrijk onderwerp in mijn laatste boek. Democratie op de helling koopt u hierrr, er is een e-book (digitaal, lekker handig) en een papieren boek. Wilt u mijn gegraaf mogelijk maken? Ga naar BackMe, of u koopt mijn andere boek, Het Euro Evangelie: Eventueel laat u uw waardering voor dit artikel merken via de knop hieronder met een bedrag naar keuze. Of gewoon lekker niet. Veel kijkplezier!