Volgens NOS kunnen zwarte vrouwen geen partijleider van de Britse conservatieven worden

De Britse conservatieven hebben Kemi Badenoch als nieuwe partijleider naar voren geschoven. Bij de NOS vinden ze dat raar, want ze is een zwarte vrouw. Nota bene: NOS maakt embedden niet mogelijk, dus deze video is op YouTube geplaatst om hem te kunnen bespreken. We maken hier dus gebruik van citaatrecht, het is op geen enkele manier de bedoeling om een loopje te nemen met het auteursrecht van NOS. De originele uitzending kunt u ook gewoon zelf bekijken. 

Waar gaat dit over? De Britse conservatieven hebben de laatste verkiezingen verloren. Sinds 5 juli van dit jaar is Keir Starmer van Labour de premier aan de overkant van het Kanaal. Na een indrukwekkende reeks gepruts van feestbeest Boris Johnson, de zelfoverschattende Liz Truss tot de bij het humoristische af elitaire Rishi Sunak, vond de kiezer het mooi geweest. De Conservative Party mag nu in de oppositiebanken de wonden likken. Daar hoort een nieuwe leider bij en dat is de 44-jarige moeder van drie Kemi Badenoch. Dat is vreemd, volgens de staatsmoloch die draait op een miljard uit de subsidietiet. Je ‘verwacht’ helemaal geen zwarte vrouw op deze plek! 

Waarom moet het progressieve smaldeel van de samenleving mevrouw Badenoch niet? Dat is heel makkelijk. In het woke tijdperk ben je slecht als je een ‘witte’ mannelijke hetero bent. Die maken van de rest een slachtoffer, het is een overzichtelijk schisma. In deze lezing is een zwarte vrouw natuurlijk fantastisch, dus je zou denken dat de NOS wegloopt met Badenoch. Alleen denkt ze verkeerd, in de woke belevingswereld. Het probleem met Badenoch is tweeledig. Ze heeft Nigeriaanse roots en kwam op haar zestiende naar Groot-Brittanië. Ze studeerde techniek, wat ze financierde met een baantje bij de McDonalds. Daarna werkte ze in de IT en de inkomsten daarvan gebruikte ze om ook nog rechten te kunnen studeren. In 2012 trouwde ze met de man wier achternaam ze draagt en ze kregen drie kinderen. Zelf vindt ze het prachtig wat er allemaal mogelijk is in een Westers land. ‘Ik kwam hier op mijn zestiende en nu mag ik misschien premier worden!’. Ja, een beetje optimistisch, zelfredzaam en succesvol zijn, dat is niet de bedoeling. Je moet je als een zielig beestje opstellen, zodat de lokale Frans Timmermans jou kan komen redden. Het is het ultieme betuttelracisme, de zelfverklaarde redder heeft een slachtoffer nodig, ook als dat slachtoffer prima de eigen boontjes kan doppen.

Zelf heeft Badenoch niet zoveel met dat woke gedoe rondom huidskleur. ‘“I think the best thing will be where we get to the point when the colour of your skin is no more remarkable than the colour of your eyes or the colour of your hair", zegt ze er zelf over. Huidskleur is ook niet zo interessant, je bent wat je doet. En als je als selfmade woman een bomvol CV hebt en je bent ook nog eens moeder, dan leg je vanzelfsprekend de nadruk op je resultaten en niet zozeer je etnische achtergrond. Dat kan een gesubsidieerd medium lastig verkroppen, zelfredzame types. Dan ontstaat dit betuttelracisme.

Een andere verklaring voor dit bizarre item zit hem wellicht in de afwijzing van ‘groupthink’ door Badenoch. Als je alles wat niet wit, mannelijk en hetero is op een zielig bergje gooit, krijg je een probleem binnen deze categorisatie. In de woke cultuur heb je ook allemaal visies over ‘gender’ die misschien schuren met de werkelijkheid. Zo is geslacht in de woke visie een ‘sociaal construct’, vrouwelijkheid is dus niet iets wat je van je moeder krijgt, het is meer iets dat je kunt ‘voelen’. YouTube staat vol met video’s die het principe uitleggen. 

Dit zal voor veel moeders lastig te verkroppen zijn: iedereen heeft wel genoeg vrouwen, moeders, in de eigen omgeving die dit principe lachwekkend of zelfs ronduit beledigend vinden. Heb je weleens een man een kind zien baren, voelen wat dat betekent? 

Je kunt je afvragen of het woke verhaal over ‘jezelf vrouw voelen’ wel past bij de realiteit. Badenoch is iemand die hier niets mee heeft, deze moeder gelooft meer in conservatieve waarden, het gezin als hoeksteen van de samenleving. Haar politieke tegenstanders proberen haar daarom te beschadigen met allemaal verzonnen citaten. In het filmpje hierboven zien we Badenoch soeverein afrekenen met de zelfverklaarde redders.

Haar visie staat haaks op die van Labour: volgens deze partij hebben baby’s bij de geboorte sowieso geen geslacht, iedereen is ‘neutraal’ en dan verzint de samenleving een rol voor het arme kind. Je bent bij de geboorte al slachtoffer! We zouden kunnen betogen dat ‘zachte discriminatie van lage verwachtingen’ ook gewoon net zo schadelijk is als haatdragende disciminatie. Door mensen te betuttelen en een slachtofferschap aan te praten, help je ze niet om zich te ontplooien. 

Het is interessant om te zien hoe het NOS-journaal op tilt slaat bij een zwarte vrouw die daar geen zin in heeft. Daar mag bij genoemd worden dat de meeste kranten en journaals nog steeds een ongezonde focus hebben op ‘ras’, wat dat ook moge zijn, geslacht en andere vormen van identiteit. Dat zorgt ervoor dat ze zich niet kunnen voorstellen dat mensen hun identiteit willen ontlenen aan hun eigen successen, zoals Badenoch; maar ook dat ze missen wat er in de echte wereld gebeurt.

De Britse regering is voornemens de belastingen fors te verhogen, het gaat om minstens veertig miljard pond per jaar extra. Het is de bedoeling dat de economie zo weer gaat groeien. Het VK zit met het vervelende probleem dat de arbeidsproductiviteit niet meer toeneemt. Tijdens de pandemie kromp de economie wegens een dalend aantal gewerkte uren door de lockdown. Dat herstelde zich een jaar later, dus we zitten weer op het oude niveau. Dan hoop je dat de economie verder kan groeien dankzij innovatie maar dat gebeurt helemaal niet. 

Afbeelding: UK Budget Office

Financiële markten twijfelen daarom of het VK zijn schulden wel kan terugbetalen. Dat zien we aan een dalende zin bij beleggers om Britse staatsobligaties te kopen. Daardoor stijgt de rente op de tweedehandsmarkt, de yield.

Afbeelding: Financial Times

Dat maakt het lastiger om nieuwe schulden uit te geven zonder nog dieper in het rood te duiken. Het VK zit met een langdurig negatief overheidssaldo, vergelijkbaar met de situatie in Italië of de VS. Door de pandemie was het acceptabel om hogere schulden te maken, er was immers sprake van een tijdelijke crisis. Vervelend genoeg komt het VK daar nooit meer uit. Ook na de pandemie keert het land niet terug naar bijvoorbeeld een enkel jaar met een overschot, gewoon om te laten zien dat het kan. 

Afbeelding: UK Office for National Statistics

Zo sukkel je vanzelf naar een nieuwe kredietcrisis. Er komt een moment waarop beleggers echt zenuwachtig worden en obligaties wat feller gaan dumpen. Centrale banken kunnen dan ingrijpen met een aankoopprogramma, maar dat zal de inflatie weer opdrijven. Een schuldencrisis kan nooit worden opgelost met nog meer schulden, maar met matiging en herstructurering. Dat is politiek lastig en daarom ligt een nieuwe kredietcrisis op de loer.

Omdat de reguliere media een extreme focus hebben op identiteit, alles bekijken door de bril van verzonnen zieligheid, missen ze wat er in de echte wereld gebeurt. De burger blijft berooid van informatie achter, die krijgt alleen maar berichten over hoe men ‘gender beleeft’ maar weet niets van wat er op hem afkomt. Als er dan een nieuwe kredietcrisis uitbreekt vraagt iedereen zich af hoe dit nu weer heeft kunnen gebeuren. Afijn, dit moest even uit het systeem, dat is nu gelukt. Voortaan drie keer nadenken voordat je het NOS Journaal aanzet.

Mijn werk ondersteunen kan via BackMe, of u koopt mijn boek, Het Euro Evangelie. Of u laat uw waardering voor dit artikel blijken via de knop hieronder, of niet.