VanMoof was in 2020 al kapot (3/3)
De broers hebben op hun tandvlees gelopen om hun tent in leven te houden: ze zullen geen rooie rotcent meer over hebben. Ze hebben wel enkele andere ondernemingen, maar die hebben de schade die VanMoof aanricht niet kunnen dekken. De holding met daarin andere bedrijven, zoals de muntjesapparaten voor festivals, kent zelf ook miljoenenverliezen. Onder deze omstandigheden, te vissen uit openbare jaarrekeningen, was het jubelen over de groene fietsen van andere media wellicht wat voorbarig.
Om de droom levend te houden heeft VanMoof een sterke mediacampagne gevoerd. Bij een interview met Quote wordt gesproken over de rijkdom van de broers, alsof het opgehaalde geld geen oude gaten moest dekken. Kennelijk voel je boven de twaalf miljoen euro niet meer wat een miljoentje extra doet. Foto is wat aangepast in verband met discussies over auteursrecht. Dit zijn dus andere broers.
Op dat moment stond er nog maar 1.202 euro op de rekening bij een negatief eigen vermogen, feitelijk een bijstandsuitkering. Ze stonden bijzonder genoeg toen wel in de Quote 500, met een fictief vermogen van 140 miljoen euro, dat hebben ze knap voor elkaar gekregen.
Samengevat hebben ze geknokt voor hun droom, daar moeten we enkel respect voor hebben. Naar het einde toe werd het een gevalletje ‘fake it till you make it’, in Quote-termen een Antonio Perra (zoek in Google eens op hem en Jort Kelder). Het is een prestatie om investeerders steeds weer tientallen miljoenen te laten betalen, ook als allang duidelijk is dat een volgende groeispurt de ellende uit een vorig leven niet in een keer kan oplossen. Er werd met een toekomstige omzet van een miljard geschermd, maar uiteidelijk zijn het slechts projecties. Een reeks positieve mediaberichten over het groene karakter van de fietsen mocht op een gegeven moment ook niet meer baten. Je kunt niet dertien jaar een startup zijn die investeringen verbrandt om op korte termijn te overleven. Op een gegeven moment moet je volwassen worden en als dat te lang duurt, heb je een keer een economische cyclus tegen. Rentes gaan dan omhoog, geld is niet langer gratis en niemand is nog bereid geld in de hippe, groene put te kiepen.
Eigenlijk is het de schuld van Poetin en mag dit bedrijf niet omvallen, omdat we anders de groene transitie niet halen. Zo kun je het ook weer bekijken. Als de broers Carlier echt lef hebben trekken ze deze kaart, wellicht heeft de overheid nog een potje voor ‘digitaal’ of ‘groen’ en anders is het gedaan met de Kaag onder de fietsen. Nu een fiets kopen komt neer op bankiertje spelen. Een consument kan ook zonder enig risico een veel goedkopere fiets kopen, natuurlijk zal men die weg kiezen. Een van de collegajournalisten, bij een zakenblad bijvoorbeeld, zouden er ter lering en vermaak een boekje of documentaire over kunnen maken. Ik ga hier weer verder met de digitalisering van ons leven; om acht uur is er een nieuwe video die u zal verbazen alsmede de oren doen klapperen, dit uitstapje naar de hipsterwereld is weer mooi geweest voor vandaag. Mijn werk mogelijk maken? Kijk op Arno Wellens - Backme.org en we zien elkaar. Voorwaarts!