KLIMAATANGST MAAKT VOORAL CHINA RIJK

Afgelopen zaterdagavond 2 december 2023 kwam het bericht dat de Europese commissie geen ‘miljarden maar biljoenen’ wil uitgeven aan klimaat. Nu heeft de commissie dat geld helemaal niet, dus de belastingen zullen fors verhoogd moeten worden. Het vervelende aan klimaatbeleid is dat er als gevolg van het akkoord van Parijs van 2015 strengere normen opgelegd worden aan de eigen industrie. Alleen heeft de Europese Unie namens de lidstaten toegestaan dat China lid is van vrijhandelsorganisatie WTO. China heeft het akkoord van Parijs niet getekend. Je kunt een fabriek dus naar China verplaatsen en dan de spullen daar maken en in Europa verkopen. Europese landen krijgen dan een handelstekort, China wordt lachend rijker en machtiger en omdat logistieke ketens zijn verlengd krijg je alleen maar meer vervuiling. Dit is een artikel van twee jaar geleden maar het is dus actueler dan ooit.

Die stukken van jou zijn zo lang. Kan het niet wat korter? Prima. De EU heeft de illusie dat het blok zelfstandig ‘het klimaat’ kan regelen. Daarom staat in het nieuwe regeerakkoord dat er nog enige tientallen miljarden stukgeslagen gaan worden op het laten dalen van de zeespiegel: dezelfde grootheidswaanzin, maar dan op nationaal niveau. Een beetje op het milieu letten kan nooit kwaad en als Westerse economieën daadwerkelijk de overstap weten te maken naar het postfossiele tijdperk, dan is dat om meerdere redenen toe te juichen. Maar het ‘klimaatbeleid’ zorgt alleen maar voor schadelijke neveneffecten, met daarbij een toename van de uitstoot van CO2. Dat krijg je bij beleid dat zo door emotie is gedreven, een rationeel mens had dit nooit bedacht.

Het probleem met het idee dat ‘lokaal’ de uitstoot terugbrengen mogelijk is, zit hem in het feit dat de EU Nederland ook bindt aan internationale handelsverdragen met derde landen. En die landen houden zich nu eens niet aan bijvoorbeeld het verdrag van Parijs (dat een forse uitstoot van de CO2-reductie voor ogen heeft). Het meest in het oog springende land is China, dat sinds toetreding tot de wereldhandelsorganisatie WTO daadwerkelijk alle afspraken met de partnerlanden overtreedt. Intellectueel eigendom jatten, digitaal inbreken, dwangarbeid in concentratiekampen, van het meest dodelijke repressieve regime uit de geschiedenis mag je dat ook verwachten. De EU probeert lief te zijn, volgens het progressieve Kaag-model van ‘samen’, ‘respect’ en ‘groen’. Daarom legt de EU zichzelf doelen op met betrekking tot de uitstoot van CO2, in de hoop dat China het voorbeeld volgt. En als dat laatste niet gebeurt? Dan legt Nederland de eigen industrie allemaal beperkingen op, die niet voor de import gelden.

Vervolgens verplaatst al je industrie naar China. Bedrijven worden nu weggepest uit Nederland en de EU, maar de consumptie hier daalt niet. De maakindustrie staat nu alleen wel in een land met lagere milieunormen, in termen van het aanbieden van afval bijvoorbeeld. In China dump je dat gewoon in de rivier of in de lucht. Omdat de aarde draait komt de rommel alsnog in je achtertuin terecht maar je nationale statistieken zijn onterecht op het oog beter geworden. Dat wordt door mensen die het niet willen snappen als een lokaal succes gezien, waarbij men het totaalplaatje compleet mist.

Het gevolg van het progressieve, Westerse milieubeleid is daarom dat er juist meer milieuvervuiling is. Omdat de maakindustrie op grotere afstand van de eindconsument staat, zijn logistieke ketens langer geworden en dat zorgt juist voor meer uitstoot van CO2. Een bijzonder akelig neveneffect waar niet over wordt gesproken, is dat met de verplaatsing van de industrie, niet alleen vervuiling toeneemt en verplaatst, maar dat dat laatste ook voor winsten geldt. Elke keer als progressieve Westerlingen vanuit een vals schuldgevoel weer een industrie naar China hebben weggepest, dan worden de winsten die die industrie maakt ook in China opgevangen, dat is heel logisch.

China pot die winsten op en laat staatsbanken daarmee strategische bezittingen in het Westen opkopen. De obsessie met milieu maakt democratieën daarom zwakker en afhankelijker van een dictatuur, een neveneffect van milieubeleid dat het milieu beschadigt. Dit effect is simpel meetbaar te maken. De CO2-uitstoot van de EU stijgt niet meer, wat goed nieuws lijkt te zijn. Dat is deels zo door meetmethoden, zo wordt CO2 uit biomassa niet gemeten, door rare wetgeving die is ingestoken door de verkopers van biomassa maar dat is een ander artikel. De uitstoot van China stijgt echter exponentieel, een logisch gevolg van het verplaatsen van de productie. De uitstoot van de internationale scheepvaart neemt ook toe en is niet eens meegenomen in dit plaatje.

De handelsbalans van China (balance of payments, BOP, in US$) is gelijk aan de export minus de import van dat land. Het wegpesten van Europese industrie naar China zorgt voor meer export en daarmee wins voor dat land, bij de genoemde toename van de Chinese uitstoot van CO2 van China die volgens het verdrag van Parijs gewoon is toegestaan. De toename van de rijkdom van China beweegt zichtbaar proportioneel mee met de uitstoot. Er is geen milieuwinst, integendeel, alleen een dictatuur die rijker en machtiger wordt. Dat is het enige effect van ‘klimaatbeleid’.

Wat de oplossing is? Simpel. In een vrijhandelsomgeving met landen met zeer uiteenlopende milieuregels heeft het geen zin om Roomser dan de Paus te zijn. 'Het goede voorbeeld volgen' is een uiting van een progressief opvatting die in het internationale zakendoen niet wordt gedeeld. Wat je hier niet mag maken importeert de concurrentie gewoon. Daarom moet de EU de WTO afspraken met China breken en kostprijsverhogende importheffingen instellen. Daarmee wordt de Europese industrie weer concurrerend. Het belangrijkste is dat Nederland en de EU stoppen met het volharden in het idee dat 'het goede voorbeeld geven' zorgt dat andere landen je dan volgen, als dat aantoonbaar niet zo werkt.

Mijn werk mogelijk maken? Kijk op Backme.org en er gaat een wereld voor u open.