Klaus Schwab (WEF) factureert in twintig jaar vijf miljard euro voor ‘liefdadigheid’

Kijk, weet je wat het is met die Klaus Schwab? Dat World Economic Forum (WEF) van hem is de bron van een hoop bijzondere ideeën en dan ziet hij er ook uit als een Ernst Blofeld (de boef in de films van James Bond). Waarschijnlijk is daar niet veel van waar, tenzij je het kunt bewijzen. Aan de andere kant zijn er de goedgelovige lieverds die menen dat het WEF een liefdadigheidsinstelling is. Wat is waar? Current Ratio dook in de boekhouding van de laatste twintig jaar, waarom niet.

Het WEF staat bekend als een praatclub, met de jaarlijkse conferentie in Davos. Dat is de eerste reactie die je krijgt als je mensen ernaar vraagt, want Schwab doet dit al sinds 1971. Daarom is het WEF ook compleet transparant, want er zijn livestreams van de gesprekken. Persoonlijk hoorde ik in 1992 voor het eerst van het WEF: in januari van dat jaar spraken Nelson Mandela en F.W. de Klerk elkaar in Davos, hetgeen op het journaal werd uitgezonden. Hoe kun je hier nou tegen zijn?

Behalve deze conferentie doet het WEF nog ietsje meer, namelijk lobbyen. De conferentie zelf kost elk jaar ongeveer veertig miljoen euro, een bedrag dat constant is over twintig jaar als je rekening houdt met inflatie. Je belt gewoon elk jaar dezelfde hotels en cateraars op, simpel. Nu bedragen deze kosten in het laatst bekende jaar slechts acht procent van de totale omzet van bijna een half miljard euro. Dat betekent dat er voor 92 procent van dat bedrag aan lobby wordt besteed en dat is nu eens compleet intransparant. Het WEF stuurt wel afgevaardigden naar regeringen om iets gedaan te krijgen. Als je als journalist om notulen vraagt krijg je die gewoon niet. Daarom introduceren we het Klaus-transparantiepercentage: welk deel van de omzet gaat naar de inderdaad openbare jaarlijkse conferentie en welk deel naar iets anders? Dat percentage is inmiddels gedaald naar acht procent. Het WEF van begin jaren ‘90 is compleet getransformeerd naar iets anders, minder aardigs. Nota bene; in 2021 ontbreekt het percentage omdat er toen geen conferentie was. Al deze cijfers komen uit de jaarrekeningen van het WEF.

Als we alle kosten optellen van de afgelopen twintig jaar, dan blijkt dat het WEF in totaal voor vijf miljard euro aan facturen aan bedrijven heeft gestuurd. Daarvan had slechts 770 miljoen betrekking op het organiseren van de conferentie. De rest bestaat uit ‘memberships’ en ‘partnerships’. Ook is er direct funding, waarbij bedrijven voor vijftig miljoen per jaar aan giften doen zonder dat duidelijk is wat ze daarvoor terugkrijgen. Daarnaast is er post ‘overig’ van inmiddels meer dan tachtig miljoen euro per jaar. Met dit soort cijfers kun je het zaakje niet langer omschrijven als liefdadigheid, we hebben het hier gewoon over een knetterharde, zeer effectieve lobbymachine die niet eens belasting hoeft te betalen. Kijk hieronder naar Current Ratio, bent u helemaal bij.

Het WEF is een grote aanjager van de digitale agenda, waar mijn laatste boek over gaat. Democratie op de helling koopt u hierrr, er is een e-book (digitaal, lekker handig) en een papieren boek. Wilt u mijn gegraaf mogelijk maken? Ga naar BackMe, of u koopt mijn andere boek, Het Euro Evangelie: Eventueel laat u uw waardering voor dit artikel merken via de knop hieronder. Of gewoon lekker niet. Veel kijkplezier!