Door compromissen gaat Nederland migratie niet indammen, kan niet

Kamelencavalerie. Journalistiek is bedoeld als een neutrale vorm van informatievoorziening in democratische samenlevingen. Daarom vertel je wat je aantreft en zorg je ervoor dat je persoonlijke visie de boodschap niet verstoort. Maar soms gaat het over historisch gezien dusdanig interessante onderwerpen, dat je niet anders kan dan uitweiden. Dus, kamelencavalerie, waarom is Geert Wilders daar afhankelijk van als hij iets aan migratie wil doen in Nederland?

Een kameel is niet zo snel als een paard, vandaar dat het laatste dier al duizenden jaren de favoriet is van korpsen die zich snel moeten kunnen verplaatsen. Bij de Nederlandse strijdkrachten hebben paarden alleen nog een ceremoniële rol, maar de politie gebruikt paarden (M/V) om ongeregeldheden de kop in te drukken. Ieder paard mag solliciteren, maar je moet wel aan de opleidingseisen voldoen om het leer- en werktraject van een jaar in te gaan. Jongere paarden krijgen iets meer tijd. Eigenlijk zijn de opleidingseisen voor het paard helemaal niet zo heftig.

Een kameel is groter dan een paard en, dat snapt iedereen, kan veel langer zonder water ingezet worden in de woestijn. Dat maakte het een geliefd dier in warmere contreien, als het om oorlog voeren gaat. In 853 voor Christus vindt er een grote veldslag plaats op wat nu de grens tussen Syrië en Turkije is. Het neo-Assyrische keizerrijk probeerde de complete te regio te domineren en schuwde het geweld niet. 

Deze periode was de laatste fase van het Assyrische rijk, dat controleerde Perzië en Egypte en alles daartussen. Keizer Shalmaneser de derde wordt dan geconfronteerd met een coalitie van twaalf koningen, die een leger van wellicht zestig duizend man op de been brengen, bijna twee keer zoveel als het leger van de Assyrische aanvaller telt. Koningen Hadadezer van Damascus, Irhuleni van Hamath en Ahab van Israël leveren het grootste deel van de troepen. Koning Gindibu controleert een deel van wat nu Jordanië is en neemt ook deel aan de veldslag, waarvan de uitkomst onduidelijk is. Hij bestuurt een Arabisch koninkrijk en het is te beargumenteren dat dit de eerste veldslag in de geschiedenis is waarbij we een Arabisch leger vermeld zien worden. 

Met meer dan honderdduizend strijders is de slag bij Qarqar de grootste veldslag tot die tijd, voor zover bekend. Het voordeel van kamelen boven paarden is dat het iets meer eikels zijn dan de voor ons bekendere viervoeters. Een paard is een vluchtdier en reageert al op de geur van een kudde kamelen. Een formatie die te kameel aanvalt, heeft het voordeel dat de kamelen zelf ook vechten, door strijders en paarden van tegenstanders te bijten en te trappen. Koning Cyrus de Grote van Perzië ontdekte dat honderden jaren later bij een veldslag bij Thymbra, tegen Lydia in het huidige Turkije. De tegenstander had zes keer zo veel cavalerie als Cyrus. Daarom zette hij noodgedwongen de kamelen in die hij enkel als lastdier had meegenomen. Toch waren ze succesvol, de paarden van de tegenstander werden bang voor de kamelen, Cyrus won de veldslag en kon later heel Anatolië annexeren. 

Sinds de eerste wereldoorlog gebruiken legers tanks en infanteriegevechtsvoertuigen voor de frontale aanval op een tegenstander, voor paarden is er geen plek meer. Interessant genoeg kunnen we dat niet van de kameel zeggen. Sommige landen gebruiken de kameel nog steeds, voor conflicten van lage intensiteit, zoals dat heet. Als een land voor een groot deel uit woestijn met weinig infrastructuur bestaat, is een kameel een uitkomst. Iedereen heeft thuis of op vakantie weleens militaire colonnes op de snelweg gezien. Legers maken ook gewoon gebruik van publieke transportvoorzieningen, moeten ze er wel zijn. Als je in een groot gebied zonder wegen en water toch wil patrouilleren, kom je al snel bij de kameel uit. Merk op dat tijdens de Arabische lente in 2011 er ook kamelen verschenen bij de rellen in Caïro. Nederlandse troepen maakten er ook gebruik van, tijdens de inzet voor de VN op de grens tussen Ethiopië en Eritrea. Deze landen hadden kort daarvoor een bloedige oorlog uitgevochten en stemden in met een vredesmacht van de VN. Deze heeft tussen 2000 en 2008 patrouilles uitgevoerd, op de foto ziet u Nederlandse troepen te kameel. Droog, bergachtig gebied met weinig infrastructuur, u ziet waarom de Nederlandse keuze op deze viervoeter is gevallen.

De grenswacht van India heeft ook nog kamelen in dienst, om dezelfde reden: zie onder. Een grootschalig conflict ga je er niet meer winnen, maar ze zijn ideaal om smokkelaars en andere bandieten aan je grenzen op te sporen - onder genoemde omstandigheden. Daarom heeft Nederland ze ook weer nodig, voor het deel van ons land dat inderdaad aan een onbegaanbare woestijn grenst. Nu zult u zich afvragen waar er dan een enorme woestijn ligt, meteen aan de Nederlandse grens. We hebben het over het West-Afrikaanse land Mauritanië. Met 4,3 miljoen inwoners op een gebied anderhalf keer zo groot als Frankrijk mogen we zeggen dat het een lege boel is. Het land heeft te maken met smokkelbendes die illegale migranten naar de EU brengen. Dat doen ze door de migranten door de woestijn te vervoeren, naar de haventjes van lokale vissers, om ze naar de Canarische eilanden voor de kust van Afrika te brengen en dan zijn ze in Nederland. 

Mensen staan er vaak niet bij stil, maar als landen de binnengrenzen weghalen, dan zijn de landen aan de randen het grensgebied voor het collectief met de rest van de wereld. Alle migratiedruk zal zich dan ook daar afspelen, hoe logisch is dat? Geen enkele migrant of vluchteling pakt het bootje vanuit Turkije naar Lesbos, omdat ze dat eiland zo gaaf vinden: ze willen door naar Zweden, Duitsland of Nederland en de grenzen van deze landen staan open. Daarom moet je migratie op die hotspots reguleren, als je wil dat je er een streng maar humaan asielbeleid op nahoudt. Dat betekent dat iedereen solidair moet zijn met de grenslanden, anders krijg je chaos. Helaas wordt het project van de Europese eenwording gekenmerkt door een gebrek aan solidariteit - dus is er chaos. 

De EU sloot migratiedeals met Turkije, Libië, Tunesië en Marokko. Jullie krijgen geld, als je onze migratieproblemen oplost. Dat betekent dat de lokale politie op jacht moet gaan naar mensensmokkelaars. Het is een gevaarlijk business model. Als de partnerlanden de migratieproblematiek definitief oplossen, is de Europese pinautomaat ook weg. Daarom zal dit altijd een heikel punt blijven, totdat Europese landen hun zaakjes weer op orde hebben. Dat kan betekenen dat ze het Schengenverdrag negeren, omdat dat de open binnengrenzen regelt. Ze bewaken hun eigen grenzen maar handelen in strijd met Europees recht en zo brengen ze de EU aan het wankelen. Ze kunnen ook een Europese grenswacht opzetten, maar dan moet je geld en soevereiniteit opofferen en daar heeft niemand zin in. Dan komen we bij een derde, rommelige optie uit en dat is dictators afkopen. Je moet wat.

Mauritanië is een islamitische republiek die de doodstraf voor homo’s kent. De EU met zijn ‘Europese normen en waarden’ kan nu niet anders dan politie en leger in dit land van geld voorzien. Maandag 22 juli ging de eerste 15 miljoen euro al, als onderdeel van een groter pakket. Omdat de andere landen toch ingrijpen tegen illegale migratie, pakken veel mensensmokkelaars de route via Mauritanië naar de Canarische Eilanden. Er is sprake van een waterbedeffect: als het via Tunesië niet meer lukt, ga je door de woestijn van Mauritanië. Daarom was het wachten op de dag dat ook het meest homo-onvriendelijke land van de wereld geld krijgt, dankzij de belasting die wordt opgebracht door homoseksuelen in de betalende landen. 

Het weghalen van de binnengrenzen brengt nu eenmaal een hoop verantwoordelijkheden met zich mee, maar mensen willen het daar niet over hebben. Dat is de kern van doormodderen. Natuurlijk kun je wegkijken voor je verantwoordelijkheden, maar dan maakt de geschiedenis wel een keuze voor jou. En dat is vaak niet de mooiste uitkomst, dat zie je hier ook maar. En oh ja, Mauritanië is arm, droog en heeft weinig infrastructuur. Hoe gaat dit land dan op mensensmokkelaars jagen om zo onze grenzen veilig te houden? Juist, met kamelencavalerie. Wilders wilde een Nexit, kreeg het niet voor elkaar met zijn coalitiepartners, dus moet hij accepteren dat de EU meer van dit soort waterige deals gaat sluiten. De veilige Nederlandse grenzen die Wilders wenst, hebben meer kamelen nodig. Die zag u niet aankomen, of wel? Dit was het onderwerp van onze laatste uitzending van Current Ratio, zie onder. Mijn boek Het Euro Evangelie kunt u bij de grote webwinkels bestellen en mijn werk steunen kan via Backme.