De overheid vecht tegen de eigen burger, niet de Russen

Want de overheid heeft geen leger meer, dus kun je weinig anders. Dat leger is de vergetelheid in bezuinigd, door dezelfde mensen die nu oorlog willen voeren in de Donbas. Verder is er een Europese commissie die voor de feitenvrije ramkoers heeft gekozen. Neem de ‘Digital Services Act’, de DSA. Die is ingesteld vanwege ‘Russische inmenging bij de verkiezingen’ in 2019. Die claim werd later ingetrokken, het was gewoon niet te bewijzen. De DSA is alleen wel gebleven en wordt nu ingezet tegen nepnieuws over vaccineren (Corona) en wederom de Russen. Veel burgers accepteren deze gang van zaken, ze waren immers geschrokken door de pandemie en accepteren dan heftige maatregelen. Ze moeten zich dan wel realiseren dat ze vertrouwen op een medicijn dat ouder is dan de kwaal en daar dus geen reactie op kan zijn. Zonder pandemie had de Europese commissie wel een ander verhaal gebracht, de DSA (tegen nepnieuws rondom Corona) is immers in de zomer van 2019 bedacht - voor de pandemie en een oorzaak ligt altijd voor een gevolg, anders is er geen causale relatie.

Vanwege meerdere verkiezingen in 2024 wordt de oude messenset weer uit de kast getrokken: meer repressie, feitelijk censuur, tegen de eigen burger omdat Poetin zo’n eikel is. Het is crisis, we moeten wel! Waar je dan eindigt is een overheid die vanwege een buitenlands probleem de onderlinge verhoudingen intern overhoop gooit, zonder enige onderbouwing, als je erover nadenkt. Het ontbreekt de Nederlandse overheid en de Europese commissie aan middelen om iets tegen Poetin te doen, dus kom je uiteindelijk bij je eigen burgers uit die de censuur zullen moeten accepteren. Dat is wat er nu gaande is. Ik maak daar een boekje over, Democratie op de Helling in het Digitale Tijdperk. Hij komt op papier en in digitale vorm en wie hem niet kan (of wil) betalen krijgt hem, iedereen moet het lezen. Digitalisering biedt fantastische mogelijkheden maar kent potentieel een schaduwzijde, de toeslagenaffaire was pas het begin. Daarom is het zaak digitale vernieuwing in een democratische omgeving te doen, waarbij dubieuze belangen en politici met ongezond veel dadendrang tot de orde kunnen worden geroepen door bezorgde burgers. Zo werkt democratie toch? Dat kan nu alleen niet, omdat de EU alle macht naar zich heeft toegetrokken in deze maar zelf geen democratie is. In juni zijn er Europese verkiezingen, die gaan dus echt ergens over. Wordt Nederland op deze manier geen provincie in een surveillancestaat naar Chinees-communistisch model? Dat klinkt misschien dramatisch, maar de gemiddelde burger heeft geen flauw benul van de wetsvoorstellen die in Brussel besproken worden. Anders zou men er niet zo onverschillig mee omgaan. Daarover sprak ik met Marlies Dekkers, veel kijkplezier op deze zondag en wie me wil ondersteunen kan terecht bij Backme, of u koopt mijn hele boek, Het Euro Evangelie: Eventueel laat u uw waardering voor dit artikel merken via de knop hieronder. Of niet.