Hij was er ooit zo trots op, Frans Timmermans. Hij zou Europa wel eens eventjes vergroenen en socialer maken. Het een gaat ten koste van het ander, want de Europese ‘Green Deal’ jaagt bedrijven weg en de burger op kosten (die zin klopt grammaticaal niet maar het loopt zo lekker). Zodoende verarmt de samenleving en daarmee raak je steeds verder uit de buurt van je gestelde beschavingsdoelen. Sociaal beleid is iets dat je je ook maar moet kunnen veroorloven. De Europese Commissie lijkt steeds beter in te zien dat de groene transitie een blunder was en keert op haar schreden terug. België mag nu een kerncentrale repareren, waar die eerder door eigen groene intenties werd gevandaliseerd (zo mag je het noemen). Zit er meer in het vat?
Kijk naar Current Ratio hieronder en u bent weer bij in dit grote, lopende dossier. Verveelt u zich? Leescht dan mijn nieuwe boek, Democratie op de helling. Dat koopt u hierrr, er is een e-book (digitaal, lekker handig) en een papieren boek. Wilt u mijn gegraaf mogelijk maken? Ga naar BackMe, of u koopt mijn andere boek, Het Euro Evangelie: Eventueel laat u uw waardering voor dit artikel merken via de knop hieronder. Of gewoon lekker niet.
Wat dan wel? Elke echt 'Groene' strategie betekent stoppen met makkelijker gedrag zoals de huidige roofbouw op onze natuurlijke bronnen. Dus dat 'groener leven' resulteert een minder comfortabel leven, is logisch. Maar daarmee weet ik nog niet wat wel een gezonde leefstijl is. Voor mijzelf en de planeet als geheel.
Timmermans is te optimistisch stel je terecht. Maar dan hoor ik graag een beter onderbouwd alternatief. Tot nu toe wordt het techno-optimisme gekenmerkt door een vergelijkbare vooringenomenheid.
En dan worden de echte journalisten belangrijk. Die kunnen alle sprookjes uitpluizen en de feiten onderscheiden van de politieke praatjes.